Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

ΘΕΛΩ



Θέλω να ζήσω. Όσο αργά και αν είναι, θέλω να ζήσω. Όπως θέλω εγώ.

Θέλω να έχω ένα τεράστιο εγωισμό που να τρέφεται από την ανάγκη αυτή.

Θέλω να μην με νοιάζει ποιός θα πληγωθεί από τις επιπόλαιες αποφάσεις που ίσως πάρω.

Θέλω να κάνω πέρα τα πρέπει και τα μη των άλλων,  το «σωστό» και το «λάθος» μιας υποκριτικής κοινωνίας.

Θέλω να έχω το δικαίωμα κάνω just sex χωρίς να πρέπει να συμπεριφερθώ με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο μόνο και μόνο επειδή είμαι γυναίκα.  Just the animal instinct in me.

Θέλω να ερωτευτώ  έστω και αν γνωρίζω εκ’ των προτέρων ότι  its a lost case.  Ανεπιφύλακτα, χωρίς όρους και όρια με τυφλή εμπιστοσύνη ακολουθώντας μόνο το ένστικτό μου.  Χωρίς περιττά λόγια. Χωρίς δηθενιές και προσχήματα εντυπωσιασμού.. Just him and me.  And absolute madness.

Θέλω να μπορώ να γελώ αληθινά, δυνατά, με τη ψυχή,  χωρίς να με νοιάζει αν οι άλλοι καταλαβαίνουν τον λόγο.

Θέλω να είμαι εντάξει όταν τα πράγματα δεν είναι εντάξει.

Θέλω να μπορώ να είμαι μια σκληρή και άκαρδη σκύλα επειδή έτσι μου βγαίνει.

Θέλω να πάθω ανοσία στην δυσωδία των σηψαιμικών εγωισμών που με περιτριγυρίζουν, χωρίς να θέλω να ξεράσω κάθε λεπτό της κάθε μέρας.

Θέλω να ζήσω. Στους δικούς μου ρυθμούς. Με τους δικούς μου όρους.  Με θράσος. Με αναίδεια αν πρέπει.

Θέλω να θέλω όσα θέλω, χωρίς τις στερεότυπες γαμημένες μου ενοχές…