Εδώ θα είμαι όπως θέλω να είμαι. Όχι όπως με θέλουν οι άλλοι. Ούτε καν όπως είμαι στη καθημερινότητά μου.. 

Ακούω συχνά την φράση «Εγώ έτσι είμαι τζαι σε όποιον αρέσω»… Το λέω και εγώ συχνά. Παίζω τον μάγκα.. Μαλακίες.. Είναι αδύνατο να ανήκεις σε ένα κοινωνικό σύνολο και να μπορείς να είσαι εκείνο που πραγματικά είσαι. Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ επηρεαζόμαστε από την κοινωνία, από τους φίλους μας, από τις οικογένειες μας. Και δεν μπορούμε να είμαστε αυτό που πραγματικά είμαστε μέσα μας, για τον εαυτό μας.. Άλλοι από φόβο, άλλοι από ταμπού, άλλοι από τύψεις, άλλοι από ανασφάλεια, άλλοι από συμφέρον, άλλοι από καταπίεση, άλλοι από συνήθεια. 

Ironic isn’t it?.. Μέσα από την ανωνυμία και με κρυμμένο το πρόσωπο είναι εύκολο να βγάζουμε τη μάσκα της ψυχής..

.. Το απεχθάνομαι όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου.. Πραγματικά αρρωσταίνω να μην μπορώ να είμαι ΕΓΩ πάντα και παντού. Να κρύβομαι. . Εγώ.. Που από τον καιρό που γεννήθηκα –according to dad- είναι αποτυπωμένο στον γενετικό μου κώδικα να πηγαίνω αντίθετα στο ρέμα και ενάντια στο κατεστημένο χωρίς να υπολογίζω τις συνέπειες. Χωρίς να φοβάμαι Θεούς και Δαίμονες. (Επιπολαιότητα και ανευθυνότητα το ονομάζει o dad)

..Αλλά ίσως (ίσως) ήρθε η ώρα να παραδεχτώ ήττα.. Κουράστηκα να ξεγυμνώνω την ψυχή μου για να μου την καταγαμά και να μου την ξεφτιλίζει ο καθένας. Ή στην καλύτερη περίπτωση να μην μπορεί να την καταλάβει κανένας..

Έτσι έχτισα ένα τοίχο. Γυάλινο. Αόρατο μεν. Αδιαπέραστο δε. Και πίσω το γυαλί, «έπλασα» διάφορες προσωπικότητες. Οι διχασμένες προσωπικότητες του alter ego μου. Που δεν είναι ψεύτικες by the way. Απλά τους λείπει η ψυχή μου.. 

Με αποκάλεσαν πολλά πράγματα στη ζωή μου. Here’s a short list:

Παράξενη, αντιδραστική, αντιφατική, ανυπόμονη, παράλογη, επίμονη, αφελής, υπερευαίσθητη, σκληρή, επιπόλαιη, ανεύθυνη, ανισσόροπη, κυκλοθυμική, ανταγωνιστική, αναίσθητη, ισχυρογνώμον.

Και κάποια από αυτά ίσως και να είμαι. 

Είμαι και πολλά άλλα όμως, που κανείς δεν ξέρει. Που και εγώ κοντεύω να τα ξεχάσω. 

Και εδώ θα προσπαθήσω να τα θυμηθώ. Όλα. Τα καλά και τα κακά. Άσπρο. Μαύρο. 

Και πάνω από όλα, θέλω να θυμηθώ όλες τις αποχρώσεις του γκρίζου. Γιατί εκεί είναι η ουσία.