Είναι κάποιες φορές που δεν έχεις άλλη επιλογή, εκτός απ’το να παραδεχτείς ήττα. Ακόμη και αν είσαι μαθημένος να μην χάνεις ποτέ τις μάχες σου. Έρχεται κάποια στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι κάποιες μάχες που αρχικά ήταν ζωτικής σημασίας, έχασαν την ουσία. Ότι ο σκοπός για τον οποίο πολεμούσες με νύχια και με δόντια, δεν σου εμπνέει πλέον κανένα ενθουσιασμό, κανένα πείσμα και το κυριότερο κανένα πάθος.
Κάπου σ’αυτή τη φάση αναρωτιέσαι το γιατί. Φταίει η κούραση, η απογοήτευση, ο πόνος, η συνειδητοποίηση ότι είσαι χαμένος από χέρι;
… Και μετά σταματάς να αναρωτιέσαι. Ούτε που σε νοιάζει πια το γιατί, ούτε το πώς. Θέλεις απλά να υψώσεις την λευκή σημαία και να παραδοθείς.. Ούτε καν να το βάλεις στα πόδια για να σώσεις το τομάρι σου..Αυτό θα ήταν άνανδρο ούτος ή αλλιώς, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν τρέχεις.. Απλά έχεις χάσει. Και αδιαφορείς αν θα δείξει επιείκεια ο εχθρός ή αν θα σου κομματιάσει τις σάρκες, ρίχνοντας τα κομμάτια σου στους γύπες. Ψιλοβαριέσαι κιόλας.
You can’t win them all, σκέφτεσαι. And sometimes it’s ok…
από το αγαπημένο μου άλμπουμ των PJ! εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Νυχτερινέ Ποδηλάτη. Τζαι εμένα εν το αγαπημένο μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήBtw..τζαι εγώ γράφω με το αριστερό τζαι κλωτσώ με το δεξί..Τζαι ούτε σε ομάδα,ούτε κόμμα έχω.
ωραίες συμπτώσεις... :) ή μήπως δεν είναι; εμείς οι αριστερόχειρες έχουμε κοινά.
ΑπάντησηΔιαγραφήμια φορά που παινευόμουν σε μια ειδική δασκάλα συνάδελφο για την αριστεροχειρία, με άφησε να τελειώσω και μετά μου είπε: ξέρω ξέρω. κι εγώ στην ειδική μονάδα τα πιο πολλά παιδιά που βλέπω είναι αριστερόχειρες! :)
Πάντως κι εγώ γουστάρω PJ, αλλά είμαι δεξιόχειρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρέσκει μου το κλείσιμο σου Virtual Dreamer.
Βασανίστηκα πολύ για να το ασπαστώ, αλλά νομίζω τα κατάφερα. Νομίζω.